ഒടുവിൽ ഇരുട്ടിൽ ഞാൻ
വഴിതെറ്റി അലയുമ്പോൾ
കത്തുമൊരെൻ ഹൃദയം
എനിക്കന്നു വെളിച്ചമേകി ...
നോവും മനസ്സതു
കെടാതെ അഗ്നി നൽകി ...
ആ ജ്വാലകൾ എനിക്കന്നു
വഴികാട്ടി ......
വേനൽ ചൂടിന്റെ തീക്ഷ്ണതയിലും
ഒരു തെല്ലും ഇട വിടാതെ പൊതിഞ്ഞു
ചോരയും നീരും ജീവനും വലിച്ചെടുത്തു
ഒടുവിൽ
അവശനായ മരത്തെ
ഈ തണുപ്പിനോട് ഒറ്റയ്ക്ക് മല്ലിടുവാൻ
ഒന്നൊഴിയാതെ ഉപേക്ഷിച്ചു പോയ
ഇലകളെ .......
നിങ്ങൾ മനുഷ്യനെ കണ്ടാണോ പഠിച്ചത് ?