Wednesday, June 22, 2011
ഈ ഓര്‍മ്മകള്‍ മരിച്ചു പോയിരുന്നെങ്കില്‍......
തിരുവനന്തപുരം മെഡിക്കല്‍ കോളേജില്‍ ഹൌസ് സര്‍ജെന്സി ചെയ്യുന്ന സമയം ...സര്‍ജറി വിഭാഗത്തിലെ ഇരുപത്തിനാല് മണിക്കൂര്‍ തുടര്‍ച്ചയായ ഡ്യൂട്ടിയുടെ ഭാഗമായി രാത്രി എട്ടുമണിക്ക് അത്യാഹിത വിഭാഗത്തില്‍ ഞാന്‍ ഡ്യൂട്ടിയ്ക് കയറി...നല്ല തിരക്കായിരുന്നു...ഇപ്പോള്‍ ഒരു ആക്സിടെന്റ്റ് വന്നതെയുള്ളു..ഒരാള്‍ സീരിയസ് ആയിരുന്നു...തലച്ചോറിനു ക്ഷതം ഏറ്റിരുന്നു...അത്യാഹിത വിഭാഗത്തിലെ ഐ സി യു യില്‍ വച്ച് മരിച്ചു പോയി...എനിക്ക് മുന്‍പ് ഡ്യൂട്ടി യില്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന ഹൌസ് സര്‍ജെന്‍ എന്നോട് പറഞ്ഞിട്ട് പോയി.......തിരക്ക് തുടര്‍ന്നു ..അപകടങ്ങള്‍ ..പരിക്കുകള്‍ ....വേദനകള്‍.....പുലര്‍ച്ചെ രണ്ടു മണി ആയപ്പോള്‍ തിരക്ക് കുറഞ്ഞു ..മറ്റു ഡോക്ടര്‍ മാര്‍ കിടന്നു...ക്ഷീണം കൊണ്ട് ഞാന്‍ മേശപ്പുറത്ത് തല വച്ച് കിടന്നു...ഡോക്ടര്‍ ഡോക്ടര്‍...ശബ്ദം കേട്ട് ഞാന്‍ ഉണര്‍ന്നു....എന്റെ അടുത്ത് നല്ല വസ്ത്രം ധരിച്ച ഒരു മധ്യവയസ്കന്‍ നില്‍ക്കുന്നു...എന്താ ?എന്റെ മകന് ഇപ്പോള്‍ എങ്ങനെയുണ്ട് ഡോക്ടര്‍? ഞാന്‍ ഒരു നിമിഷം ആലോചിച്ചു ...ഇദ്ദേഹത്തെ കണ്ടതായി ഓര്മ വരുന്നില്ല ....നിങ്ങളുടെ മകന് എന്ത് പറ്റി ?..നേരത്തെ ഒരു ജീപ്പ് അപകടത്തില്‍ പെട്ട് വന്നതാണ് ...നിങ്ങളുടെ മകനെ എവിടെയാണ് കിടത്തിയിരിക്കുന്നത്? ഐ സി യു യില്‍ ആണ് ...ഞാന്‍ നിങ്ങളുടെ മകനെ കണ്ടില്ല,നോക്കിയിട്ട് പറയാം...ശരി ഡോക്ടര്‍....ഞാന്‍ ഐ സി യു ഇലേക്ക് നടന്നു ...അകത്തു കയറി.. ആരും ഇല്ല..സിസ്റ്റര്‍ ,ഇവിടെ ഒരു രോഗി ഉണ്ടായിരുന്നോ? ഇല്ലല്ലോ ഡോക്ടര്‍ ...ഒരു ജീപ്പ് അക്സിടെന്റ്റ് പറ്റി വന്ന ആരെങ്കിലും ഉണ്ടായിരുന്നോ?ആരെയെങ്കിലും വാര്‍ഡ്‌ ഇലേക്കോ മറ്റോ മാറ്റിയിരുന്നോ?...... നേരത്തെ ജീപ്പ് അക്സിടെന്റ്റ് പറ്റി വന്ന ഒരു ചെറുപ്പക്കാരന്‍ ആണ് അവസാനമായി ഐ സി യു യില്‍ വന്നത് ..പുള്ളിക്കാരന്‍ മരിച്ചല്ലോ..മോര്‍ച്ചറിയിലേക്ക് മാറ്റുകയും ചെയ്തു ...ഞാന്‍ തിരിച്ചു നടന്നു.... അവിടെ കാത്തു നില്‍കുന്ന ആള്‍ മരണ വിവരം അറിഞ്ഞിരിക്കില്ലേ ?ഞാന്‍ എങ്ങനെ അദ്ദേഹത്തോട് ഇത് പറയും....പുലര്‍ച്ചെ രണ്ടു മണി ...അത്യാഹിത വിഭാഗം ആളൊഴിഞ്ഞു കിടക്കുന്നു ..ഇദ്ദേഹം മാത്രം ആകാംഷയോടെ എന്നെ നോക്കി നില്‍ക്കുന്നു ...മരണ വിവരം ഞാന്‍ പറയുമ്പോള്‍ ഇദ്ദേഹം എങ്ങനെ പ്രതികരിക്കും .... എന്റെ മകന് എങ്ങനെ യുണ്ട് ഡോക്ടര്‍? ... നിങ്ങളുടെ മകനെ കൊണ്ട് വന്നപോഴേ സീരിയസ് ആയിരുന്നല്ലോ..ഡോക്ടര്‍ പറഞ്ഞിരുന്നില്ലേ ...ഡോക്ടര്‍ പറഞ്ഞത് എന്റെ മകന് സീരിയസ് ആണ് മരിച്ചു പോയി എന്നാണു...എന്റെ മകന് മരിക്കില്ല ഡോക്ടര്‍ ...ഞങ്ങളുടെ കുടുംബം എല്ലാം അപകടത്തില്‍ പെട്ടു...ഞങ്ങള്‍ക്കാര്‍ക്കും ഒരു പോറല്‍ പോലും പറ്റിയില്ല ..പിന്നെ അവന്‍ മാത്രം എങ്ങനെ മരിക്കും ഡോക്ടര്‍ ?? ...ദൈവം ഞങ്ങളെയെല്ലാം കാത്തു..ഞാന്‍ ഇത്രയും നേരം പ്രാര്‍ഥിച്ചു ....ദൈവം ഞങ്ങളെ കൈവിടില്ല ...എനിക്കുറപ്പാണ്,...ഇപ്പോള്‍ അവനു എങ്ങനെയുണ്ട് ഡോക്ടര്‍...അവനു ജീവന്‍ വന്നില്ലേ?...ആ അച്ഛനോട് എനിക്കൊന്നും മറുപടി പറയാന്‍ സാധിച്ചില്ല ..ഞാന്‍ തലകുലുക്കി ...കുറച്ചു മാറി ഇദ്ദേഹം കാണാത്ത സ്ഥലത്ത് പോയി ഇരുന്നു ..അല്‍പ സമയം കഴിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോള്‍ ഇദ്ദേഹം പോയി...ഞാന്‍ തിരികെ വന്നു എന്റെ കസേരയില്‍ ഇരുന്നു...വീണ്ടും തിരക്കായി....രാവിലെ എട്ടു മണിയായി...ഞാന്‍ പോകാന്‍ ഇറങ്ങുമ്പോള്‍ ഡ്യൂട്ടി മെഡിക്കല്‍ ഓഫീസര്‍ ഉച്ചത്തില്‍ ആരോടോ കയര്‍ക്കുന്നത് കേട്ടു..ഞങ്ങള്‍ക്കങ്ങനെ വീണ്ടും വീണ്ടും നോക്കേണ്ട കാര്യമൊന്നുമില്ല ...നിങ്ങളോട് എത്ര പ്രാവശ്യം പറയണം... നിങ്ങളുടെ മകന് മരിച്ചു പോയി എന്ന് .....
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
6 comments:
nice. touched my heart!
it touched my heart and never left...thats why its here...
ഓര്‍മകള്‍ക്ക് മരണമുണ്ടോ... ??
ഉണ്ടാവുമല്ലേ ...
ഓര്‍മകളിലെ നോമ്പരങ്ങള്‍ക്ക്‌ മരണമില്ല..
അതേ!!! ദുഃഖ സ്മരണകള്‍ക്ക് മരണമില്ല.
Post a Comment